De salon was klein, stijlvol en net iets te stil om alleen over haar werk te gaan. Frank stapte binnen, net op tijd voor zijn afspraak, en keek meteen in een spiegel, en daarachter, recht in haar ogen.

Elle.

Hoge knot, zwarte blouse strak langs haar figuur, een mondhoek licht omhoog getrokken alsof ze hem al doorhad voordat hij ook maar iets zei.

“Frank?” Vroeg ze. “Kom zitten. Stoel drie.”

Hij nam plaats. De kapmantel gleed om hem heen, haar handen even op zijn schouders, licht, maar doelgericht. Hij voelde haar vingertoppen door het katoen heen.

“Wat wil je ermee doen?” vroeg ze, terwijl haar vingers door zijn haar gleden.

“Gewoon bijwerken. Niet te kort.”

Ze glimlachte. “Niet alles hoeft kort, nee.”

Hij slikte even. Er zat een toon in haar stem die niets met knippen te maken had. En toen ze begon te werken, stond ze dichter bij hem dan nodig was. Haar heup raakte zijn arm soms vluchtig. Haar geur, iets warms, iets kruidigs, vulde zijn hoofd.

“Je kijkt veel,” zei ze ineens, terwijl ze achter hem stond, haar handen in zijn haar, haar lippen vlak bij zijn oor.

“Misschien heb ik daar een goede reden voor,” zei hij.

Ze draaide de stoel langzaam om, keek hem aan. “En als ik zeg dat ik klaar ben, maar we nog niet hoeven af te rekenen… wat zou je dan willen?”

Hij stond op. Dicht voor haar. “Dat jij de controle houdt.”

Elle deed de deur op slot.

Achter in de salon, in het afgesloten behandelkamertje, stond een leren massagestoel. Ze trok hem mee, drukte hem erin. Haar vingers gingen naar de bovenste knopen van haar blouse, langzaam, één voor één.

Frank kon alleen maar kijken. Zijn ademhaling versnelde toen ze haar blouse openvouwde en zich over hem heen boog, haar lippen op de zijne. Haar heupen wreven over zijn dijen, haar hand gleed tussen zijn benen.

Ze kuste zijn hals, zijn wang, likte zijn oorlel, zijn borst terwijl ze zijn broek losmaakte. Toen hij haar naam fluisterde, beet ze hem zacht in zijn oorlel.

En dat deed hij. Haar mond nam hem diep. Haar ritme was perfect. Hij kreunde, zijn handen vonden haar haar. Maar zij bepaalde het tempo, steeds net te langzaam, dan weer net te veel.

“Niet praten. Alleen voelen.”

Toen kwam ze bovenop hem zitten. Haar rok omhoog, haar lichaam nat en warm. Langzaam liet ze hem in haar zakken.

De stoel piepte zacht bij elke beweging. Zijn hoofd hing achterover. Zij nam alles. Zijn kracht. Zijn controle. Tot hij explodeerde onder in haar, haar naam in zijn keel, zijn vingers in haar heupen gegrift.

Ze bleef nog even zitten, haar handen op zijn borst, haar ademhaling rustig.

“Volgende week weer knippen?” vroeg ze.

Frank grijnsde, uitgeput. “Of gewoon wat bijpunten.”