Niels werd wakker van een geur die hij niet meteen kon plaatsen. Het was geen koffie, geen versgebakken brood maar iets anders. Iets zachts, warms. Hij rekte zich uit in bed, de ochtendzon al fel op het dekbed, zijn hoofd nog half in dromenland.

Op de rand van het bed zat Dory. Slechts gehuld in een zwart kanten setje dat nauwelijks iets bedekte. Haar haar losjes over haar schouders, haar lippen glanzend. In haar hand heeft ze een ontbijtbord met één croissant en een kaartje.

“Fijne Vaderdag,” fluisterde ze, terwijl ze het bord op zijn buik zette en op haar knieën naast hem ging zitten.

Hij glimlachte, slaperig. “En de kinderen dan… ?”

“Bij mijn moeder.” Haar hand gleed over zijn borst, warm, bezitterig. “En pas vanavond weer terug…”

Hij keek naar het kaartje. In sierlijke letters stond: Alleen voor papa. Eén dag met je vrouw zonder regels.

Zijn hart sloeg op hol. Zijn boxer stond strak van verlangen. Dory voelde het, wist het. Ze liet haar hand zakken, langzaam, onder het laken, over zijn gespannen buik. Hij hield zijn adem vast toen ze dichterbij kwam.

“Ik heb een beter ontbijt,” zei ze zacht, en trok het bord zonder waarschuwing aan de kant.

Ze boog zich langzaam naar hem toe, haar haar viel over zijn buik terwijl haar lippen zijn huid raakten, zacht, warm, vochtig. Ze kuste hem net boven de rand van zijn boxer, liet haar mond daar rusten, adem tegen zijn huid. Haar tong flitste er net langs, plagerig en precies genoeg om hem op scherp te zetten. Hij kreunde onbewust, zijn spieren gespannen, zijn hand gleed naar haar hoofd en greep haar haar stevig vast, hunkerend, alsof hij haar dieper naar zich toe wilde trekken.

“Ga je me verwennen, schatje?” vroeg hij met een schorre stem. 

Ze keek op, haar ogen donker. “Nee. Ik ga je uitputten.”

Ze trok het laken zonder aarzelen weg. Zijn lijf stond strak van haar actie. Ze draaide zich om, klom langzaam over hem heen, haar benen gespreid, slechts een dun stukje stof tussen haar en zijn harde pik. Ze liet zich op hem zakken, niet erin, maar ertegenaan, en begon haar heupen langzaam te in cirkels te bewegen. Haar billen wreven over zijn erectie, tergend traag. Hij kon niets doen. Ze hield hem gevangen tussen geilheid en waanzin.

“Heb je vandaag iets te zeggen?” vroeg ze.

Hij greep haar heupen. “Dat ik al jaren de gelukkigste vader ben die er bestaat.”

Ze boog voorover, fluisterde zachtjes in zijn oor: “Dan krijg je alles wat je verdient.”

Ze hief haar heupen, trok haar slipje resoluut opzij en liet zich langzaam op hem zakken.

Zijn harde pik gleed in haar, centimeter voor centimeter, tot hij volledig in haar verdween. Warm, strak, alles in haar lijf omklemde zijn pik alsof ze hem nooit meer los wilde laten.

Zijn handen klemden zich stevig om haar heupen, zijn hoofd viel achterover, een rauwe kreun ontsnapte uit zijn keel.

Ze begon te bewegen, traag, verleidend, haar heupen rollend in een langzaam ritme dat hem op scherp zette.

Ze zat rechtop, haar rug licht hol, haar handen op zijn borst geplant als ankers. Bij elke stoot dansten haar borsten in het zachte licht, zweet glansde op haar huid.

Haar ritme versnelde. Harde, diepe stoten. Zijn ademhaling haperde bij elke beweging, zijn buikspieren trokken strak onder haar handen.

Hij voelde zich overgeleverd, gevangen onder haar, bezeten van haar, verscheurd tussen verlangen en het verlangen níet klaar te komen.

Ze keek hem aan, met een blik die alles zei: dit was haar spel.

En hij? Hij was volkomen verloren.

“Kom voor me,” fluisterde ze. “Kom in mij. Laat me voelen hoe trots je bent.”

Hij hield het niet meer. Zijn hele lijf verkrampte onder haar, zijn handen grepen haar heupen alsof hij haar door zich heen wilde trekken. En toen kwam hij, diep in haar, hard, spuitend, met stoten die uit pure noodzaak leken te komen. Zijn heupen trokken nog een laatste keer omhoog terwijl hij explodeerde, warm en pulserend in haar.

Zij voelde elke golf van zijn zaad diep in zich, en dat gevoel, die diepte, die rauwheid, sleurde haar eigen orgasme mee omhoog.

Haar lichaam kromde zich boven hem, haar kut kneep zich om hem heen terwijl ze trilde, kreunde, beefde. Haar benen gaven het bijna op, haar adem kwam in korte hijgende stoten. Golven van genot brandden door haar heen, haar natheid vermengde zich met de zijne — warm, ruw, ongeremd.

Ze bleef op hem zitten, natrillend, zijn zaad nog in haar, haar handen steunend op zijn bezwete borst. Alles in haar gloeide. Alles aan hem was nog in haar.

Ze zakte op hem neer, haar voorhoofd tegen het zijne. Zweet op hun huid. De kamer vol met adem, hartslag en niets anders.

“Ik wist dat je geen sokken wilde,” zei ze grijnzend.

Hij lachte schor. “Schat… dit was… duizend keer beter.”

Ze rolde zich tegen hem aan. Naakt en voldaan. 

Buiten zongen vogels. Binnen sliep de tijd even. En tussen hun lichamen hing iets zachts, liefde, lust en de stille wetenschap dat sommige cadeaus maar één dag geldig zijn… maar nog weken blijven nabranden.